Ο ιατρός οφείλει να ενημερώνει πλήρως και κατανοητά τον ασθενή για την κατάσταση της υγείας του, την πιθανή πρόγνωση, τους στόχους της προτεινόμενης ιατρικής πράξης με τα προσδοκώμενα οφέλη και τις ενδεχόμενες επιπλοκές αυτής, καθώς και τις τυχόν εναλλακτικές μεθόδους αντιμετώπισης του προβλήματος. Μόνο έτσι μπορεί ο ασθενής να σχηματίζει πλήρη εικόνα των παραγόντων και των συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρεί ανάλογα στη λήψη αποφάσεων

Ο επαγγελματισμός του ιατρού και η ήπια προσέγγιση κάθε ενδιαφερόμενου, σε οποιοδήποτε ιατρικό θέμα, τελικά εμπνέουν εμπιστοσύνη και δίνουν θάρρος στους ασθενείς. Απόλυτη προτεραιότητά κάθε ιατρού, είναι η ασφάλεια και η γρήγορη αποκατάσταση του ασθενή, και στόχος του το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση.

Η προτεινόμενη ιατρική πράξη και οι πιθανές εναλλακτικές μέθοδοι αντιμετώπισης του προβλήματος, βοηθούν τον ασθενή να σχηματίσει πλήρη εικόνα των παραγόντων και των συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρήσει, ανάλογα, στη λήψη αποφάσεων (Άρθρο 11.1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας). Δυστυχώς, μερικές φορές ο ασθενής μπερδεύεται όταν ζητήσει κι άλλη γνώμη, ειδικά όταν ανακαλύπτει ότι μπορεί να υπάρχουν έως και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για την υγεία του. Αυτό το τελευταίο είναι γενικά απαράδεκτο και γεννά την υποψία ότι κάποιος δεν προσφέρει καλές ιατρικές υπηρεσίες.

Στη χώρα μας υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο επίπεδο γνώσεων και εκπαίδευσης των ιατρών, γι' αυτό είναι σημαντικό να επιλέξετε ένα ιατρό που να εμπιστεύεστε και να γνωρίζετε τι επίπεδο εκπαίδευσης είχε και συνεχίζει να έχει. Η εκπαίδευση στην ιατρική δε σταματά ποτέ, συνεχώς εμφανίζονται καινούργιες ιδέες και θεραπείες – βέβαια άλλες θα περάσουν τη δοκιμασία του χρόνου, ενώ άλλες όχι. Η συνεχιζόμενη δια βίου εκπαίδευση είναι υποχρέωση κάθε ιατρού (Άρθρο 10.1 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας).
Η δεύτερη γνώμη από κάποιον ειδικό είναι δικαιολογημένη και δεν πρέπει να έχουμε κανένα δισταγμό να πούμε στον θεράποντα ιατρό ότι ήδη πήραμε ή ακόμη και ότι σκοπεύουμε να ζητήσουμε και μια άλλη γνώμη. Η επίσκεψη σε άλλο ιατρό για δεύτερη γνώμη δεν θα πρέπει να θίγει τον πρώτο ιατρό, ο οποίος μπορεί να έχει απόλυτα ήσυχη συνείδηση εφόσον ενήργησε με βάση τους κανόνες της τεκμηριωμένης και βασισμένης σε ενδείξεις ιατρικής επιστήμης.
Ο δεύτερος ιατρός οφείλει επίσης να τεκμηριώσει την άποψή του, και δεν πρέπει να δέχεται τυχόν υπονοούμενα και κατηγορίες για τον πρώτο ιατρό, ειδικά όταν αυτά δεν μπορούν να αποδειχτούν. Ούτε χρειάζεται να σχολιάζει – δεν έχει ρόλο διαιτητή ή δικαστή.
Εξάλλου, αρνητικός σχολιασμός από έναν ιατρό για άλλον ιατρό συνιστά αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Αν ένας ιατρός διαθέτει στοιχεία ότι συνάδελφός του εκμεταλλεύεται ασθενείς ή ασκεί παράνομα ή πλημμελώς την ιατρική, οφείλει ο ίδιος να προσφύγει στα αρμόδια επαγγελματικά και ελεγκτικά όργανα, και αυτό δεν αποτελεί παράβαση του καθήκοντος συναδελφικότητας (Άρθρο 21 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας).
Η δεύτερη γνώμη ειδικού ιατρού φυσικά απαιτεί επίσκεψη και εξέταση από τον ιατρό και δεν μπορεί να δοθεί τηλεφωνικά, με e-mail ή μέσω ιστοσελίδας.
Η ιστοσελίδα αυτή δεν υποκαθιστά κανένα ιατρό, απλά μπορεί να είναι μια πηγή κάποιων γνώσεων για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για ένα θέμα σε γενικές γραμμές.
Ευχαριστούμε τον συνάδελφο Ζ. Ανδρουλακάκη στο εξαιρετικό site του οποίου "Αγγειοχειρουργική παρέμβαση" βρήκαμε συγκεντρωμένα τα ανωτέρω, που μας καλύπτουν πλήρως και τα εφαρμόζουμε.