Ακτινική υπερκεράτωση - τι είναι, διάγνωση, θεραπεία
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Οι ακτινικές υπερκερατώσεις είναι πολύ συχνές δερματικές βλάβες, οι οποίες δεν είναι καρκίνοι του δέρματος. Κάποιες από αυτές, όμως, μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του δέρματος.
Οι ακτινικές υπερκερατώσεις, ή ηλιακές υπερκερατώσεις, εμφανίζονται τοπικά στην επιφάνεια του δέρματος και έχουν όψη κρούστας, ενώ επανέρχονται και επιμένουν. Είναι τραχιές στην αφή (σαν υαλόχαρτο). Αποτελούν προειδοποίηση του δέρματος, το οποίο έχει χάσει τις φυσικές του ικανότητες άμυνας έναντι των ακτινών UV και είναι συνέπεια παρατεταμένων και επαναλαμβανόμενων εκθέσεων στον ήλιο. Εμφανίζονται στις περιοχές οι οποίες είναι εκτεθειμένες.
Οι ακτινικές υπερκερατώσεις είναι πολύ συχνές στα άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, τα οποία εκτίθενται στον ήλιο. Εμφανίζονται συνήθως σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και είναι συχνότερες σε ορισμένα επαγγέλματα τα οποία ασκούνται στην ύπαιθρο: στους αγρότες, ναυτικούς, αθλητές, οικοδόμους, κλπ.
Η εξέλιξη των υπερκερατώσεων
Η ακτινική υπερκεράτωση μπορεί να είναι το πρώτο βήμα το οποίο οδηγεί στην ανάπτυξη ακανθοκυτταρικού καρκινώματος (SCC) και, γι' αυτό, είναι γνωστή ως προκαρκινικό στάδιο. Παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των ακτινικών υπερκερατώσεων παραμένουν καλοήθεις, κάποιες μελέτες αναφέρουν ότι, ποσοστό μέχρι 10%, μπορεί να εξελιχθούν σε ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα. Αυτό το ποσοστό δεν ακούγεται υψηλό, αλλά έχει μεγάλη επίπτωση.
Όταν πρόκειται για ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, το 40-60% ξεκινούν ως μη θεραπευμένες ακτινικές υπερκερατώσεις και μπορεί να προχωρήσουν στην διήθηση στους γύρω ιστούς. Περίπου το 2-10% από αυτά τα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα εξαπλώνονται στα εσωτερικά όργανα και αποτελούν απειλή για τη ζωή. Οι δερματολόγοι συνιστούν την αντιμετώπιση των ακτινικών υπερκερατώσεων και την τακτική παρακολούθηση των ασθενών.
Θεραπεία
Η κρυοχειρουργική, παλαιότερα ήταν η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη θεραπεία όταν υπήρχε ένας μειωμένος αριθμός βλαβών. Καμία τομή, ή αναισθησία δεν απαιτείτο.
Υγρό άζωτο εφαρμοζόταν με μια συσκευή σπρέυ. Οι βλάβες σταδιακά συρρικνώνονταν, ή εμφάνιζαν κρούστα και έπεφταν. Μετά τη θεραπεία, μπορεί να εμφανίζονταν παροδική ερυθρότητα και οίδημα, ενώ, σε μερικούς ασθενείς, μπορεί να έμεναν για πάντα κηλίδες στο δέρμα χωρίς χρώμα.
Τώρα πλέον το laser είναι η ρουτίνα, αλλά δεν αποκλείεται και η χειρουργική αφαίρεση, αν πρόκειται για μεγάλη βλάβη, ή εντοπίζεται σε επικίνδυνο για δημιουργία ουλής σημείο. Τελευταία εφαρμόζουμε με επιτυχία και την τεχνική της αφαίρεσης των βλαβών χωρίς ράμματα (shaved excision ).
Δείτε στην συνέχεια ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.