Οι φυσιολογικοί σπίλοι είναι συνήθως μικρές καφέ κηλίδες, ή επάρματα του δέρματος, τα οποία εμφανίζονται κατά τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ανθρώπου. Μπορεί να είναι είτε επίπεδοι, είτε επηρμένοι και, συνήθως, έχουν στρογγυλό, ή σφαιροειδές σχήμα. Οι περισσότεροι σπίλοι εμφανίζονται λόγω της έκθεσης στον ήλιο.

Το μελάνωμα είναι μια από τις πιο θανατηφόρες μορφές καρκίνου του δέρματος και, συνήθως, εμφανίζεται σαν μια ασύμμετρη, με ακανόνιστα όρια, πολύχρωμη, ή καφέ κηλίδα, ή σαν ένα έπαρμα το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται σε μέγεθος με την πάροδο του χρόνου. Πρωτοεμφανίζεται σαν μία επίπεδη κηλίδα, η οποία, στη συνέχεια, επαίρεται. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να μην είναι μελαγχρωματικό.

Δυσπλαστικοί σπίλοι (άτυποι σπίλοι): Είναι συνήθεις καλοήθεις σπίλοι οι οποίοι μοιάζουν με το μελάνωμα. Τα άτομα με δυσπλαστικούς σπίλους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν μεμονωμένα, ή πολλαπλά μελανώματα. Όσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός αυτών των σπίλων που έχει ένα άτομο, τόσο πιο υψηλός είναι ο κίνδυνος. Οι ασθενείς που εμφανίζουν 10, ή περισσότερους σπίλους, έχουν 12% μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν μελάνωμα, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Ιατρικές αναφορές δεικνύουν ότι, περίπου το 2-8% του Καυκάσιου πληθυσμού, εμφανίζει αυτούς τους σπίλους. Η κληρονομικότητα επίσης, φαίνεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των σπίλων. Τα άτομα με δυσπλαστικούς σπίλους και με οικογενειακό ιστορικό μελανώματος (δύο, ή περισσότεροι συγγενείς εξ αίματος με αυτή την ασθένεια) έχουν ένα εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο στο να παρουσιάσουν μελάνωμα. Άτομα με δυσπλαστικούς σπίλους, αλλά χωρίς οικογενειακό ιστορικό μελανώματος, μπορεί να αντιμετωπίσουν 7- 27 φορές υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό -σίγουρα ένα αρκετά υψηλό ποσοστό, που θα τους κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μηνιαία αυτοεξέταση, τακτικές εξετάσεις δέρματος από επαγγελματίες και καθημερινή προστασία από τον ήλιο.

Δείτε στην έκθεση εικόνων μια σειρά από δυσπλαστικούς σπίλους.